مقدمه و زمینه توبه، در آغاز، عنایت و
توجه خداست که تفکر و تأمل تایب و در نتیجه بیدارى و آگاهى وى را در پى دارد که
باید به سوى خداى برگردد. این بازگشتن (توبه) انقلابى مقدس، درونى و سازنده است که
باید از دل آغاز شده و در کشور جان به وقوع پیوندد.
وقتى گناهکار از
خواب غفلت بر مى خیزد، این بیدارى لرزه به جان او مى اندازد; وى را سخت
پشیمان مى کند; دلش مى سوزد; آتش ندامت در جانش شعله مى کشد و این
شعله ها فروزان و فروزان تر مى شود و همین انقلاب درونى است که دل
را آباد مى کند، سوزى است که مى سازد، دل نورانى مى شود و گناهان
بخشوده، و معنى رجوع و بازگشت (توبه) همین است.