آثار ویرانگر گناه

آثار شوم گناه فراوان است. یکى از نتایج بسیار بد گناه زیانى است که بر دل وارد مى کند. دل خانه خدا، تنها راه ارتباط مستقیم با حضرت حق، کانون معنویت و پایگاه رشد و تقویت نیروهاى روحانى در انسان است.
گناه، دل را نابود مى کند، قواى معنوى آن را تضعیف، ریشه هاى درخت تنومند ایمان و تقوا را که در اعماق جان نفوذ کرده است، زرد و پژمرده مى کند. سرپیچى و نافرمانى از دستورهاى خداى سبحان سیاهى و تباهى دل را در پى دارد.^[32]
وقتى انسان مرتکب گناه مى شود، لکه سیاهى در قلب او پدید مى آید و به تدریج که گناهان اش بیشتر و بیشتر مى شود، این سیاهى هم گسترده تر مى شود; تا آن جا که سرتاسر دل را فراگرفته و بر همه آن سایه مى افکند و در واقع، چنین کسى تنگدل و سنگدل^[33] مى شود و به تعبیر رسا و زیباى قرآن «دل او از سنگ هم سخت تر است.»^[34] از آن جا که ارتباط او با خداوند سست و ضعیف شده است، دعاهایش به استجابت نمى رسد.^[35] توفیقات معنوى که رشد و تکامل ابعاد روحانى انسان را به دنبال دارد، از وى سلب مى شود،^[36] بلاهاى گوناگون محسوس و نامحسوس بر او فرود مى آید، پرده هاى عصمت حریم کبریایى الله را مى درد و در برابر خداوند جسور و بى باک شده و بى پروا گناه مى کند.^[37]
فشرده سخن این که به راه راست و سعادت پشت کرده و دوان، دوان به سوى شقاوت و بدبختى حرکت مى کند. از مسیر آفریدگار، معبود و محبوب خود دور شده و به راه شیطان مى رود و اگر به راه راست بازنگردد، آینده خطرناکى در انتظار اوست.