امام على (علیه السلام) فرمودند: «الاستغفار یزید فی الرزق»: آمرزش خواهى، روزى را افزایش می دهد.
و
همچنین فرمودند: «و قد جعل الله سبحانه الاستغفار سببا لدرور الرزق و
رحمة الخلق، فقال سبحانه :«استغفروا ربکم إنه کان غفارا »(نوح ،١٠) فرحم
الله امرأ استقبل توبته، و استقال خطیئته، و بادر منیته»: خداوند سبحان،
آمرزش خواهى را سبب فزونى روزى و رسیدن رحمت به خلق قرار داده و فرموده
است: «از پروردگارتان طلب آمرزش کنید که او بسى آمرزنده است» پس، رحمت خدا
بر کسى که به توبه روى آورد و گذشتن از گناهش را بخواهد و پیش از مرگش کارى
بکند.
و در روایت دیگری می خوانیم: عربى بادیه نشین از سختى زندگى و
تنگدستى و عیالوارى نزد على (علیه السلام) شکوه کرد حضرت فرمود: بر تو باد
استغفار کردن؛ زیرا خداى عز و جل مى فرماید: «از پروردگارتان طلب آمرزش
کنید که او بسى آمرزنده است... » آن مرد بعد از مدتى نزد امام (علیه
السلام) برگشت و عرض کرد: یا امیر المؤمنین! من از درگاه خدا بسیار آمرزش
طلبیدم، اما گشایشى در کار خود نمى بینم! حضرت فرمود: شاید راه درست
استغفار کردن را نمى دانى. عرض کرد: به من یاد دهید. حضرت فرمود: نیت خویش
را خالص گردان و از پروردگارت اطاعت کن و بگو: «اللهم انى استغفرک من کل
ذنب قوى علیه بدنى بعافیتک... صل على خیرتک من خلقک محمد النبى و آله
الطیبین الطاهرین، و فرج عنى... »
آن عرب بادیه نشین گوید: من بدین سان
بارها استغفار کردم و خداوند اندوه و تنگدستى را از من بر طرف ساخت و
روزیم را گشایش داد و رنج و محنتم را زدود.