عوامل کسب توفیق توبه

انسان به طور طبیعی در مسیر حرکت کمالی خویش در بهترین وضعیت، دچار خطاها و اشتباهاتی می شود که کمترین آنها، عدم بهره گیری از تمام ظرفیت ممکن و استعداد های خدادادی خود می باشد. از این رو، بازگشت به مسیر و بهره مندی از تمام ظرفیت و استعدادها، امری ضروری است که این مهم تنها به توفیق الهی و فضل و رحمت وی شدنی است؛ زیرا زمانی انسان می تواند به داوری و ارزش گذاری بپردازد که موقعیت خود و هدف را به خوبی درک کند و احاطه علمی و کامل داشته باشد. اینجاست که پیش از هر بازگشت و توبه انسانی، توبه خداوندی، خود را نشان می دهد. به این معنا که پیش از این که انسان موقعیت خود را ارزیابی کند، این خداوند است که به سوی بنده نظر می کند و به او عنایت ویژه ای می کند تا موقعیت خود را دریابد. در اینجا پیش از هر توبه انسانی، توبه خداوندی وجود دارد که فراهم کننده بیداری و هوشیاری و بازگشت به سوی مسیر اصلی و بهره مندی از تمام ظرفیت و امکانات می باشد.