توبه

ای محمد هر کس از امتت گناهانش زیاد باشد اما از کبائر نباشد پس بر من اعتماد کند در نزد طلوع

فجر یا قبل از افول شفق روی خویش به من گردانده و بگوید :

یَا رَبِّ یَا رَبِّ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ (اسم خود و پدرش را بگوید ) عَبْدُکَ شَدِیدٌ حَیَاؤُهُ مِنْکَ لِتَعَرُّضِهِ‏  لِرَحْمَتِکَ لِإِصْرَارِهِ

عَلَى مَا نَهَیْتَ عَنْهُ مِنَ الذَّنْبِ الْعَظِیمِ یَا عَظِیمُ إِنَّ عَظِیمَ مَا أَتَیْتُ بِهِ لَا یَعْلَمُهُ غَیْرُکَ قَدْ شَمِتَ بِی فِیهِ

الْقَرِیبُ وَ الْبَعِیدُ وَ أَسْلَمَنِی فِیهِ الْعَدُوُّ وَ الْحَبِیبُ وَ أَلْقَیْتُ بِیَدِی إِلَیْکَ طَمَعاً لِأَمْرٍ وَاحِدٍ وَ طَمَعِی ذَلِکَ فِی

رَحْمَتِکَ فَارْحَمْنِی یَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ وَ تَلَافَنِی بِالْمَغْفِرَةِ وَ الْعِصْمَةِ مِنَ الذُّنُوبِ‏  إِنِّی إِلَیْکَ مُتَضَرِّعٌ أَسْأَلُکَ

بِاسْمِکَ الَّذِی یُرْسِلُ‏ أَقْدَامَ حَمَلَةِ عَرْشِکَ ذِکْرُهُ وَ تُرْعِدُ لِسَمَاعِهِ أَرْکَانُ الْعَرْشِ إِلَى أَسْفَلِ التُّخُومِ‏  إِنِّی أَسْأَلُکَ

بِعِزِّ ذَلِکَ الِاسْمِ الَّذِی مَلَأَ کُلَّ شَیْ‏ءٍ دُونَکَ إِلَّا رَحِمْتَنِی یَا رَبِّ بِاسْتِجَارَتِی إِلَیْکَ بِاسْمِکَ هَذَا یَا عَظِیمُ أَتَیْتُکَ

بِکَذَا وَ کَذَا وَ ( کاری که برای او پیش امده بگوید سپس بگوید ) فَاغْفِرْ لِی تَبِعَتَهُ وَ عَافِنِی مِنْ إِشَاعَتِهِ‏  بَعْدَ

مَقَامِی هَذَا یَا رَحِیم‏

هر گاه چنین کرد گناهانش را به حسنه تبدیل کنم و دعایش را مستجاب گردانم و آنچه را که می خواهد

به او برسانم