استغفار از دیدگاه قرآن کریم

در آیاتی از قرآن کریم، خداوند از روی مهربانی و لطف، بندگانش را امر به استغفار می کند. از جمله: "... و ما تقدموا لأنفسکم من خیر تجدوه عند الله هو خیرا و أعظم أجرا و استغفروا الله إن الله غفور رحیم":... و (بدانید) آنچه را از کارهاى نیک براى خود از پیش مى فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است!(مزمل؛20).
خداوند در این آیه می فرماید: هر اطاعتى که به نفع خود از پیش بفرستید- یعنى براى اینکه با آن زندگى آخرتى خود را تامین کنید- نزد خدا آن را خواهید دید، یعنى در روز لقاء الله آن را بهتر از همه کارهاى نیک که مى کردید، و یا بهتر از هر چیزى که در دنیا باقى مى گذارید، و پر اجرتر از آن خواهید یافت.
عبارت " إن الله غفور رحیم: به درستى خدا غفور و رحیم است" اشاره اى به وعده مغفرت و رحمت دارد، و بعید نیست مراد از" استغفار" انجام مطلق طاعات باشد، چون طاعات اسبابی هستند که به وسیله آنها مغفرت خدا شامل حال آدمى مى شود، پس مى توان گفت: هر طاعتى استغفار است.