استغفار از دیدگاه قرآن کریم

«و من یعمل سوءا أو یظلم نفسه ثم یستغفر الله یجد الله غفورا رحیما»: کسى که احیانا عمل بدى مى کند و یا به خود ستم روا مى دارد و سپس از خدا طلب مغفرت مى کند، خدا را آمرزنده و مهربان مى یابد (النساء،110).
در این آیه شریفه خداى تعالى خائنان را ترغیب و تشویق مى کند به اینکه به سوى پروردگار خود بر گردند و از او طلب مغفرت کنند.
و ظاهرا منظور از تردید در جمله" کسى که عمل بد مى کند- و یا به خود ستم روا مى دارد" ترقى دادن مطلب از پائین به بالا است. چون مراد از سوء، تعدى و ظلم به دیگران و مراد از ظلم، ظلم بر نفس خویش است که معلوم است بدتر از تعدى اول است و یا مراد از کلمه سوء معصیتى است که از نظر زشتى پائین تر از معصیت ظلم باشد مانند معصیت صغیره نسبت به معصیت کبیره.
این آیه روشن مى سازد که هر گناهی که انسان مرتکب آن شود، با تبعاتى که دارد، در نفس او اثر سوء باقى مى گذارد. و در نامه اعمالش نوشته مى شود، و بنده خدا مى تواند به وسیله توبه و استغفار، آن اثر سوء را از بین ببرد، و اگر بنده خدا توبه و استغفار بکند، خدا را غفور و رحیم خواهد یافت.