1.
حبیب خدا هستند: (اِنَّ الله یُحبُّ التَّوابینَ وَ یُحِبُّ
المتَطَهِّرینَ); خداوند توبه کنندگان و پاکیزگان را دوست مى دارد. (بقره
(2)، آیه 222) قال رسول الله (ص): التائب حبیب الله; توبه کننده دوست
خداوند است. (محجة البیضاء، ح 7، ص 7) 2. بدى هاى شان به خوبى تبدیل مى شود: (یُبَدِّلُ اللهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَنات)(فرقان (25)، آیه 70) 3.
دعایشان مستجاب است: «وَ دُعائهمْ مستَجاب»(محجة البیضاء، ح 7، ص 8) در
واقع واژه «توبه» مشترک لفظی یا معنوی است میان «خدا» و «بندگان» (هنگامی
که به بنده نسبت داده شود با کلمه «الی» متعدی می شود و هنگامی به خدا نسبت
داده شود با کلمه «علی» 4. هنگام برخواستن از قبر خندان اند: «یا آدم: واحشر التائبین من القبور مستبشرین ضاحکین»(محجة البیضاء، ح 7، ص 8) 5.
فرشتگان براى آنها آمرزش مى خواهند: (اَلَّذینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ
مَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحوُنَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یُ?ْمِنُونَ بِهِ
وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذَین آمَنُوا رَبَّنا وَسِعَتْ کُلَّ شَىْء
رَحْمَةً وَ عِلْماً فاغْفِر لِلَّذینَ تابوُا); فرشتگانى که حاملان عرشند و
آنها که گرداگرد آن طواف مى کنند و تسبیح و حمد خدا مى گویند و به او
ایمان دارند و براى م?منان آمرزش مى خواهند... (م?من (40)، آیه 7) 6.
مردم باید آنها را دوست داشته باشند: عن ابى عبدالله(ع) قال: قال النبی(ص)
یلزم الحقّ لأمتى فى اربع یحبّون التائب، و یرحمون الضعیف و یعینون المحسن و
یستغفرون للمذنب; امام صادق(ع) مى فرمایند: پیامبر خدا (ص) فرموده است:
امتم را به چهار چیز سفارش مى کنم: اینکه توبه کنندگان را دوست داشته
باشند; به ضعیف رحم کنند; به نیکوکار کمک کنند و براى گناهکار طلب استغفار
کنند. (بحارالانوار، ج 6، ص 20) 7. جایگاهشان بهشت است: مَنْ ماتَ عَلَى
التَّوْبَةِ فَلَهُ الجَنَّةَ فَتُوبُوا; هر کس به هنگام مرگ با توبه
بمیرد، براى او بهشت است، پس توبه کنید. (کنزالعمال، ج 4، ص 222) 8. با ایمان از دنیا مى روند. 9. قبرشان وسیع و نورانى خواهد بود. 10. راحت مى میرند.