در این رابطه ابتدا آیات 53 و 54 از سوره مبارکه زمر را بررسى کرده و سپس در توجیه آنها بیان مى کنیم : قل
یا عبادى الدین اسرفوا على انفسهم لا تقطوا من رحمة الله ان الله یغفر
الذنوب جمیعا انه هو الغفور و انیبوا الى ربکم و اسلموا له من قبل ان
یاتیکم العذاب لا تنصرون بگو اى بندگان من ! که بر نفس خود اسراف
کرده اید، از رحمت خدا ناامید نشوید که خدا همه گناهان را مى آمرزد که فقط
او است بسیار آمرزنده و مهربان برگزدید و توبه کنید به پروردگار خود و
تسلیم دستورهاى او باشید پیش از آنکه عذاب ، شما را در یابد و چون عذاب
رسید، مورد نصرت واقع نمى شوید امین الاسلام طبرسى در مجمع البیان از
ثوبان غلام رسول خدا ص نقل کرده است که آن حضرت فرمود: ما احب ان لى الدنیا
و ما فیها بهذه الایة ؛ دوست ندارم که در عوض این آیه ، دنیا و ما فیها از
آن من باشد.) و از امیرالمؤ منین ع نقل کرده است که فرمود: ما فى القران
ایه اوسع من یا عبادى الذین اسرفوا... در قرآن مجید آیه اى به وسعت این آیه
: یا عبادى الذین ... نیست (یعنى تمام گناهان در دریاى غفران ، غرق شده
اند. مقتضاى آیه شریفه این است که : همه گناهان بدون استثناء قابل غفران و
بخشش مى باشد و هیچ گناهى نیست که قابل امرزش نباشد ولى این آمرزش بوسیله
توبه است و بدون توبه جزاف خواهد بود چنانکه در آیه بعدى مى فرماید: و
انیبوا الى ربکم .. و آنچه از آلوسى به دیگران نقل شده است که مغفرت ، مقید
به توبه نیست ، سخن بى اساس است . پس این ، از رحمت واسعه خداوند است
که درهاى توبه را در هر گناه بر روى بندگان باز کرده است . نهایت اینکه :
مغفرت هر گناه راه مخصوص به خود را دارد و آنها جمعا سه گروه مى باشند؛ اول
: گناهانى که دنباله و پیامد ندارد و با صرف استغفار و تصمیم به عدم تکرار
آن ، آمرزیده مى شوند؛ مانند شرب و پیامد ندارند و با صرف استغفار و تصمیم
به عدم تکرار آن ، آمرزیده مى شوند؛ مانند شرب خمر و غیره . دوم آنهایى که
پیامد دارند، مانند نماز، روزه و امثال اینها که باید بعد ازتوبه ، قضاى
آنها را خواند و احیانا کفاره هم داد. سوم : حق الناس است که باید بعد
از توبه ، حق هر حقدار را به او رسانید قصاص و حدود و امثال ان نیز از قسم
دنباله دار و قابل غقران مى باشد.