از دیدگاه قرآن کریم و روایات اهلبیت (ع) هر عملی که انسان انجام میدهد، سه گونه "تجسّم عمل" را برای وی در بر دارد. یک "تجسّم عمل" در دنیا و یک "تجسّم عمل" در آخرت و نوع سوّم آن، هم در دنیا و هم در آخرت وجود خواهد داشت. نوع اوّل از تجسّم عمّل که مربوط به این دنیاست، آن است که تمام اعمال آدمی- خوب یا بد- در زندگی دنیایی او تأثیر دارد. کارهای نیک او موجب پیدایش حیات طیّبه یعنی زندگی سالم و با ارزش میشود و کارهای بد و ناشایست هر شخصی، حیات همراه با خباثت، یعنی زندگی ناسالم و بیارزش برایش خواهد ساخت: "من عمل صالحا من ذکر او انثی و هو مومن فلنحیینه حیاه طیبه و لنجزینهم اجرهم باحسن ما کانوا یعملون؛ هر کس از مرد یا زن، عمل نیک انجام دهد در حالى که ایمان داشته باشد، پس او را بىتردید (در دنیا) به زندگى پاکیزهاى زنده خواهیم داشت و (در آخرت) پاداششان را در برابر عملهاى بسیار خوبشان خواهیم داد".
در حقیقت، زندگی سالم یا ناسالمی که آدمی در قیامت با آن مواجه است، بروز و ظهور اعمال او و به بیان دقیقتر "تجسّم عمل" او در این دنیاست؛ چنانکه قرآن کریم میفرماید: "اگر اهل شهرها ایمان مىآوردند و تقوا پیشه مىکردند برکات آسمان و زمین را بر آنها مىگشودیم ولى (آنها حقّ را) تکذیب کردند، ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم". در بسیاری از موارد، گرفتاریهای دنیوی و مصائبی که برای انسان پدید میآید و گرههای کوری که در زندگی ایجاد میشود و هیچ کس قادر به باز کردن آن گرهها نیست، ناشی از گناهانی است که خود انسان و یا اطرافیان و نزدیکان مرتکب شدهاند. توبه، قادر است گرفتاری و سختی زندگی را برطرف سازد و یک زندگی راحت و آسوده، جانشین زندگی مصیبتبار قبلی کند.